Door Inbal Kashtan and Miki Kashtan
Aannames die ten grondslag liggen aan de praktijk van Geweldloze Communicatie.
Onze ideeën over de individuele en collectieve menselijke natuur zijn geëvolueerd en zullen zich blijven ontwikkelen. Deze ideeën vormen onze verwachtingen van wat mogelijk is, de sociale structuren die we creëren en hoe we omgaan met onszelf en andere mensen. Daarom kunnen de veronderstellingen die we doen een diepgaand effect hebben op het leven dat we leven en de wereld die we samen creëren.
Hieronder volgen de belangrijkste aannames waarop de praktijk van Geweldloze Communicatie (GC) is gebaseerd. Veel tradities delen deze veronderstellingen. GC geeft ons concrete, krachtige tools om ze in de praktijk te brengen. Wanneer we leven op basis van deze veronderstellingen, worden zelfverbinding en verbinding met anderen steeds meer mogelijk en gemakkelijker.
- Alle mensen hebben dezelfde behoeften: we hebben allemaal dezelfde behoeften, hoewel de strategieën die we gebruiken om aan deze behoeften te voldoen, kunnen verschillen. Conflicten doen zich voor op het niveau van strategieën in combinatie met interpretaties, niet op het niveau van behoeften.
- Alle acties zijn pogingen om in behoeften te voorzien: ons verlangen om in behoeften te voorzien, bewust of onbewust, ligt ten grondslag aan elke actie die we ondernemen. We nemen alleen onze toevlucht tot geweld of andere acties die niet voldoen aan onze eigen behoeften of die van anderen als we het bestaan niet erkennen van effectievere strategieën om in de behoeften te voorzien.
- Gevoelens wijzen op behoeften die al dan niet vervuld zijn: gevoelens kunnen worden geactiveerd, maar niet veroorzaakt door anderen. Onze gevoelens komen rechtstreeks voort uit onze ervaring of onze behoeften in een bepaalde omstandigheid wel of niet vervuld lijken. Onze beoordeling of aan onze behoeften wordt voldaan, houdt vrijwel altijd een interpretatie of overtuiging in. Als aan onze behoeften wordt voldaan, kunnen we ons gelukkig, tevreden, vredig, enz. Voelen. Als niet aan onze behoeften wordt voldaan, kunnen we ons verdrietig, bang, gefrustreerd voelen, enz.
- De meest directe weg naar vrede is via zelfverbinding: ons vermogen tot vrede is niet afhankelijk van het voorzien in onze behoeften. Zelfs als aan veel behoeften niet wordt voldaan, kan het voldoen aan onze behoefte aan zelfverbinding voldoende zijn voor innerlijke rust.
- Keuze is intern: ongeacht de omstandigheden kunnen we voorzien in onze behoefte aan autonomie door bewuste keuzes te maken op basis van ons bewustzijn van behoeften; op zijn minst in termen van de keuze van de betekenis die we aan de omstandigheden toekennen.
- Alle mensen hebben het vermogen tot mededogen: we hebben een aangeboren vermogen tot mededogen, hoewel we niet altijd weten hoe we er toegang toe kunnen krijgen. Wanneer we compassie en respect voor onze autonomie krijgen, hebben we de neiging om meer toegang te hebben tot mededogen voor onszelf en voor anderen. Groeiend mededogen draagt rechtstreeks bij aan ons vermogen om vreedzaam in behoeften te voorzien.
- Mensen vinden het fijn om te geven: we vinden het inherent fijn om aan anderen bij te dragen wanneer we ons hebben verbonden met onze eigen behoeften en die van anderen en kunnen ervaren dat ons geven voortkomt uit een keuze.
- Mensen voorzien in behoeften via onderling afhankelijke relaties: we voorzien in veel (maar lang niet alle!) van onze behoeften via onze relaties met andere mensen en met de natuur. Wanneer niet aan de behoeften van anderen wordt voldaan, blijven sommige van onze behoeften ook onvervuld.
- Onze wereld biedt overvloedige middelen om in behoeften te voorzien: wanneer mensen toegewijd zijn om ieders behoeften te waarderen, in staat zijn om te onderscheiden hoeveel ze werkelijk nodig hebben en hun vaardigheden hebben herwonnen om te verbinden en hun creativiteit om te delen, kunnen we onze huidige crisis overwinnen en manieren vinden om in ieders basisbehoeften te voorzien.
- Mensen veranderen: zowel onze behoeften als de strategieën die we hebben om eraan te voldoen, veranderen in de loop van de tijd. Waar we onszelf en elkaar ook bevinden in het heden, individueel en collectief, alle mensen hebben het vermogen om te groeien en te veranderen.
Intenties voor het gebruik van geweldloze communicatie.
Als we duidelijkheid hebben over onze intenties, kunnen we in overeenstemming met onze waarden leven en handelen. We hebben de volgende intenties bij het gebruik van GC omdat we geloven dat ze ons leven verrijken en bijdragen aan een wereld waarin op vreedzame wijze aan ieders behoeften wordt voldaan.
- Openhartig leven
- Zelfcompassie: we streven ernaar om alle zelfbeschuldigingen, zelfoordelen en eisen aan onszelf los te laten, en onszelf te ontmoeten met mededogen en begrip voor de behoeften die we proberen te vervullen door al onze acties.
- Uiten vanuit het hart: Wanneer we onszelf uitdrukken, streven we ernaar om vanuit het hart te spreken, onze gevoelens en behoeften te uiten en specifieke, uitvoerbare verzoeken te doen die rekening houden met de structurele en culturele context waarin we omgaan.
- Ontvangen met mededogen: wanneer we anderen horen, proberen we de gevoelens en behoeften achter hun uitingen en acties te horen, ongeacht iemands positie of hoe ze zich uitdrukken, zelfs als hun expressie of acties niet voldoen aan onze behoeften (bijv. oordelen, eisen, ontkenning van verantwoordelijkheid of fysiek geweld).
- Prioriteit geven aan verbinding: we streven ernaar om ons openhartig te verbinden met ieders behoeften voordat we oplossingen zoeken, zelfs in uitdagende situaties, om zo de kans te vergroten van een oplossing die voor iedereen werkt.
- Verder dan “goed” en “fout”: we streven ernaar onze gewoonte om “goede” en “verkeerde” beoordelingen te maken (moralistische beoordelingen) te transformeren en ons in plaats daarvan te concentreren op het al dan niet voldoen aan menselijke behoeften (op behoeften gebaseerde beoordelingen).
- Keuze, verantwoordelijkheid, vrede
- Verantwoordelijkheid nemen voor onze gevoelens: we proberen onze gevoelens te verbinden met onze eigen behoeften, in het besef dat anderen niet de kracht hebben om ons iets te laten voelen. Deze erkenning stelt ons in staat actie te ondernemen om aan onze behoeften te voldoen in plaats van te wachten tot anderen veranderen.
- Verantwoordelijkheid nemen voor onze acties: we streven ernaar om onze keuze op elk moment te erkennen en acties te ondernemen waarvan we denken dat ze hoogstwaarschijnlijk aan onze behoeften zullen voldoen tegen zo laag mogelijke kosten voor anderen. We streven ernaar acties te vermijden die worden ingegeven door angst, schuldgevoel, schaamte, verlangen naar beloning of ideeën over plicht, verplichting of verdienste.
- In vrede leven met onvervulde behoeften: we streven ernaar om ruimte te maken voor onze gevoelens en deze te omarmen wanneer we onze behoeften als onvervuld ervaren, waarbij we ons verbinden met de behoeften in plaats van erop te staan eraan te voldoen.
- Vergroten van de capaciteit om in behoeften te voorzien: we streven ernaar onze interne middelen te ontwikkelen, met name onze GC-vaardigheden, zodat we kunnen bijdragen aan meer verbinding en een grotere diversiteit aan strategieën om aan meer behoeften van meer mensen te voldoen, tegen zo min mogelijk kosten voor anderen en de natuur.
- Vergroten van de capaciteit om het huidige moment te ontmoeten: we streven ernaar om ons vermogen te ontwikkelen om op elk moment verbinding te maken met onze eigen behoeften en die van anderen.
- Macht delen (partnerschap)
- Volledig zorgen voor ieders behoeften: we streven ernaar om verzoeken te doen en niet om eisen te stellen, dus blijven we openstaan voor de strategieën van de ander om aan hun behoeften te voldoen. Wanneer we een ‘nee’ horen op ons verzoek, of als we ‘nee’ zeggen op het verzoek van iemand anders, streven we ernaar om te werken aan oplossingen die tegemoetkomen aan ieders behoeften, niet alleen die van onszelf en niet alleen die van de ander! We streven ernaar dit te doen met een goed begrip van hoe machtsverschillen van invloed zijn op ons eigen vermogen en dat van anderen om te horen en “Nee” te zeggen.
- Vergroten van de capaciteit voor het op behoeften gebaseerde delen van hulpbronnen: we streven ernaar om op behoeften gebaseerde strategieën te ontwikkelen en in de praktijk te brengen om de hulpbronnen van onze wereld te delen met als doel te voorzien in de meeste behoeften voor zo veel mogelijk mensen en voor de natuurlijke omgeving.
- Beschermend gebruik van ‘geweld’: we streven ernaar om het minimum aan ‘geweld’ te gebruiken dat nodig is om te beschermen. Niet om te onderwijzen, te straffen of te krijgen wat we willen zonder de toestemming van de ander. Beschermen met de meeste liefde mogelijk en alleen in situaties waarin we merken dat de dialoog geen aandacht schenkt aan een onmiddellijke of voortdurende schade, vooral als het verband houdt met een behoefte aan fysieke veiligheid. We streven ernaar om onze inspanningen om een dialoog tot stand te brengen terug te keren, zodra we de situatie hebben aangepakt.
